Κοντεύοντας να πατήσω τα 50, βλέπω τη μέση ηλικία να έρχεται με φόρα καταπάνω μου και όλο και πιο συχνά μια ενοχλητική φωνή μέσα στο κεφάλι μου να μου λέει ότι η περίοδος που θα μπορούσα να κάνω τα πάντα, και πολλά μαζί, σταδιακά περνάει. Ανεπιστρεπτί.
Προφανώς έρχεται η στιγμή που πρέπει να πεις «στοπ» και να πατήσεις, δυνατά μάλιστα, ένα φρένο.
Εδώ και μερικές εβδομάδες, που λέτε, όταν πήρα την απόφαση που θα διαβάσετε κάτωθι, νιώθω σαν οδηγός αυτοκινήτου σταματημένος μπροστά σε διάβαση τρένου.
Και αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι ως πόσο θα αντέχω να δουλεύω 13-14 ώρες τις καθημερινές και τουλάχιστον 8-9 τα Σαββατοκύριακα, έστω και σπαστά. Ως πότε θα αντέχω, όχι νοητικά μα, σωματικά πλέον. Ως πότε θα κοιμάμαι 2.30 - 3 το πρωί και θα ξυπνάω 7.30. Κάθε μέρα. Και χωρίς ύπνο στο ενδιάμεσο τις καθημερινές: το κόστος του να κάνεις πολλά, μαζί.
Καθότι πέρασα κάνα δίμηνο με διάφορα ιατρικά ραντεβού, ξέρετε αυτά που πας να δεις κάτι, είσαι ΟΚ αλλά κάτι άλλο βρίσκουν και πας σε άλλο γιατρό, και μετά σε άλλο γιατρό, ένας εξαιρετικός εξ αυτών με ταρακούνησε. Για τα καλά. Το γράφω όπως μου το είπε: «Είσαι μικρός ακόμη, 45 αλλά όσα άντεξες στα 40 σου και ο οργανισμός σου έκανε τον μ@λ@κα, πλέον δεν το κάνει και θα σε χτυπάει. Αλύπητα». Φυσικά και είχε απόλυτο δίκιο.
Για να μη μακρηγορώ (διότι αν αρχίσω να γράφω… ξέρετε) περαιτέρω, τούτο είναι το τελευταίο μου κείμενο. Στο sentragoal; Προγνωστικών γενικώς; Προς τα εκεί τείνω. Θα δείξει.
Θα κριθεί όταν γυρίσω με το καλό από διακοπές, τέλη του μήνα.
Ναι, ποτέ μη λες ποτέ, αλλά το ζύγισα (επαγγελματικά κυρίως, ελέω ανέλιξης στον χώρο όπου έχω ως βασική εργασία εδώ και μια 5ετία) και δεν μου βγαίνει πια. Προτεραιότητα έχουν άλλα, επαγγελματικώς κυρίως μα και οικογενειακά.
Μια πορεία σε αυτό τον χώρο που άρχισε τον Ιανουάριο του 2000 και προφανώς, μετά από 25 χρόνια και 7 μήνες, το πλήρωμα του χρόνου δεν έρχεται, μάλλον ήρθε. Με μικρή διακοπή πριν από 3 χρόνια, όταν γεννήθηκε ο γιος μας, γράφω επί ένα τέταρτο ενός αιώνα, αδιάκοπα και ασταμάτητα. Χειμώνα, καλοκαίρι. Σε αργίες και απεργίες.
Μετά από δύο χρόνια και 366 κείμενα στο sentragoal.gr, καλό υπόλοιπο καλοκαιριού και… θα δούμε.
Στα social είμαι παντού, ξέρετε πού και πώς να με βρείτε.
Τα λέμε.
